Mike Teunissen (Intermarché-Circus-Wanty) heeft vrijdag de derde rit in de Renewi Tour op zijn naam geschreven. De jarige Teunissen haalde het met een late uitval op de Vesten in Geraardsbergen. Tim Wellens werd tweede en neemt de leiderstrui over van de Brit Joshua Tarling.
In de koninginnenrit tussen Aalter en Geraardsbergen gunde het peloton een groepje van zes vluchters hun avontuurtje, maar meer dan drie minuten voorsprong kregen ze niet.
Op de lokale rondes in en rond Geraardsbergen brak de finale helemaal open. Bij de eerste beklimming van de Bosberg werd een eerste bommetje gegooid, een ronde later draaide Tim Wellens de gashendel helemaal open.
Achter de tweevoudige eindwinnaar van de Renewi Tour vormde zich een elitegroepje met Marc Hirschi, Florian Vermeersch, Yves Lampaert en Fred Wright.
Wellens trok na de Muur door, op zoek naar bonificatieseconden in de Groene Kilometer. De kopman van UAE Team Emirates kende echter pech. Ondanks een leeglopende tube pakte hij toch nog acht seconden.
In de finale kwamen de favorieten voorin weer bij elkaar. In de slotkilometer achtte de jarige Mike Teunissen het moment rijp voor een nieuwe aanval. De Nederlander sloeg meteen een kloofje en schonk zichzelf het mooiste verjaardagsgeschenk.
Wellens werd ondanks zijn leegloper nog knap tweede en neemt in het algemeen klassement de leiding over van de Brit Joshua Tarling.
Teunissen: ‘Oud maar niet versleten’
“Vorig jaar werd ik 30 en dat deed wel zeer. Je begint dan immers, als renner toch, stilaan oud te worden. Ik had er toen niet durven aan denken dat ik een jaar later in Geraardsbergen de koninginnenrit van de Renewi Tour zou winnen. Ik heb hier laten zien dat ik misschien wel oud ben, maar nog helemaal niet versleten”, lachte Mike Teunissen.
“Ik zat toch helemaal kapot en hoopte dat ze achter mij zouden aarzelen. Dat deden ze en dat kwam goed uit. Een overwinning behalen op je verjaardag is leuk maar ik denk toch dat er rustigere manieren zijn om je geboortedag te vieren.”
Wellens: ‘Wisselen was geen optie’
Tim Wellens kruidde de finale, maar greep naast de ritzege. “Na de eerste passage over de Muur van Geraardsbergen wist ik dat ik de benen had om te winnen. Ik had me voorgenomen om voluit te gaan bij de laatste passage op de Muur. Dat deed ik ook. Het liep zoals ik wou en ik reed met een mooie voorsprong richting de Green Kilometer en de beklimming van de Bosberg. Tot ik plots voelde dat de spanning in mijn bandje vooraan alsmaar minder werd. Ik zat met een leegloper en was blij dat ik de bonificatieseconden nog kon meegrissen.”
“Ik twijfelde nog even of ik zou wisselen. Ik zou dan echter te veel tijd verliezen en in de tweede groep sukkelen. Het zou dan helemaal over zijn. Ik maakte de juiste keuze door niet te wisselen en had geluk dat de melk het bandje een beetje herstelde.”
